Od 2016. radim kao stručni saradnik na petničkom Seminaru dizajna, jedinstvenoj obrazovnoj mešavini dizajna, umetnosti, nauke i tehnologije. Petnički kampus nalazi se između šume, jezera i pećine, nedaleko od Valjeva. Seminar dizajna osnovao je Borut Vild a razvile su ga Isidora Nikolić i Vesna Pejović. Ovu radionicu osmislio sam i vodio u saradnji s njima.
Inspirisani autorima i umetnicima kao što su Stephen Wright i Giorgia Lupi, rukovodili smo se idejom humanizacije tehnocentrične data paradigme.
Radionica je započela merenjem svakog drveta u okviru petničke stanice. Konačna baza podataka sadržala je podatke o bezmalo 100 stabala: obim stabla, procenjena visina krošnje, vrsta drveta, itd. Statistička analiza otkrila je da među drvećem postoje tri klastera: mladice, posađene 2011. tokom obnove kampusa; zrela stabla, posađena 1982. kada je osnovana Istraživačka stanica Petnica; i stari divovi, davno zasađeni pored crkve i škole starog petničkog sela. Najstarije drvo sa najširim stablom je veličanstven crni bor, star nekoliko stotina godina.
Finalnu vizuelizaciju nacrtali smo rukom, uz pomoć improvizovanog šestara. Za svako drvo nacrtali smo krug onolikog obima koliko je njegovo stablo. Krugovi su povezani sa listovima, koji ukazuju na vrstu drveta. Savršena razmera 1 : 1 stvara suptilan emocionalni efekat kod posmatrača – kao da gledaju sliku kolektivnih godova, jedinstven kolektivni portret koji se preklapa, apstraktni portret jedne male šume.
Rad je bio izložen u holu stanice. Nekoliko godina kasnije, pljusak ga je uništio.
Ovaj projekat predstavio sam na više konferencija i događaja, kao što su re:publika (MOMus, Solun, Grčka) i autorsko predavanje u Novoj iskri (Beograd, Srbija). ■
